SDC-BEGB 29-10-2016
SDC Sneek – BEGB Britsum, 29/10/’16.
De wedstrijd die de boeken ingaat als: “de gewonnen wedstrijd die verloren werd”. Merkwaardig, maar misschien krijgt dit ook nog een staartje. De reis er naar toe was al merkwaardig, we hadden toen al gewaarschuwd moeten zijn voor verdere, negatieve gevolgen. Want , we zaten bij Ruurd in de auto, Roel , Jeppe en ik. Op weg naar Sneek begon er een vervelende piep . Een verstekeling in de kofferbak? Jeppe meende dat er een wiel los zat en de chauffeur Ruurd stopte. Jeppe schopte met maat 45 tegen de achterbanden en warempel, we hoorden daarna het gekreun niet meer. Waarschijnlijk krijgt Jeppe blauwe tenen, want het was een behoorlijk dreun. Veilig kwamen we in Sneek aan. En toen was er koffie. Misschien dat we toen niet opgelet hebben. De gasten kregen die uit een andere kan misschien… , besefte ik later. Daar kan het verkeerd gegaan zijn, wie zal het zeggen. Jan Peters kwam tegen Jan Sloot met een gezonde dam op het bord en Jan Sloot maakte er een janboel van. Uit. Gelukkig was hij zo sportief dat hij later Jan Peters nog naar huis heeft gebracht. Onderweg zal er niet meer gedamd zijn, maar ze kwamen wel weer terug naar het wijkcentrum, want onze tovenaar uit Bolsward had zijn tas vergeten… Kan gebeuren, it’s all-in the game. Eeltsje stond niet geweldig, maar Jorn verschoot zijn kruit verkeerd en Eeltsje glimlachte naar winst. Zelf had ik tegen Gosse Harkema een leuke partij. Op zijn 40ste zet bood hij mij remise aan. Mocht ik niet nemen, want ik had mijn 40ste zet nog niet gedaan. Had ik dit wel gedaan, dan was de wedstrijd als niet gespeeld beoordeeld. Valstrik? Ik trapte er niet in en na mijn 40ste zet aanvaardde ik de remise. Kwam wel een schijf voor, maar te dun om te winnen. Klaas weerstond het verzet van Sander Hoekstra en deze laatste moest Klaas terecht feliciteren. Sander kondigde aan om nooit weer te dammen, maar dat zal in huize Hoekstra wel recht gezet worden. Zeven tegen één voor! Dit kon niet meer misgaan. Toen bleef het een poos stil Ruurd verzilverde de winst tegen mijn oud dorpsgenoot Dirk de Leeuw niet. De laatste vocht echt als een leeuw en kreeg een punt. Even later overkwam Roel hetzelfde. Stond finaal op winst, maar een dam op een verkeerd veld moest hij ook een punt laten. Nou ja, 9 tegen 3 , daar zou nog wel wat bijkomen. Dat kwam er ook, alleen voor de tegenpartij. De koffie deed nu blijkbaar volop zijn werk. Reinout overzag een dammetje en kon niks meer repareren. Robin Hoekstra nam wraak voor zijn broer Sander. Natuurlijk was hij enthousiast, maar doping misschien? Je moet tegenwoordig zo oppassen en hoewel de KNDB een dopingreglement heeft, is het door gebrek aan geld nooit ten uitvoer gebracht. En waar is het bewijs? Geen blaaspijpjes gezien en ook geen blauwe plekken op de arm van de tegenstander door het gebruik van injectienaalden. Vader Kerst deed zoonlief na en ook Jeppe kreeg een nul om de oren. Vervolgens , na taai verzet moest ook Sietse het onderspit delven. De laatste spannende partij had remise kunnen zijn, maar onze dappere secretaris zag het jammer genoeg niet. Wat 12 tegen 8 voor ons had moeten zijn, veranderde in een 11 tegen 9 nederlaag! Het is misschien goed dat we maandag als bestuur maar vergaderen. Aangifte wegens doping en of bedwelmende middelen in de koffie? Bloedmonsters of urinestalen zullen dan uitkomst moeten brengen. In Rio was de dopingcontrole ook weer een aanfluiting. Over een paar jaar zijn er vast weer hele volksstammen die de medaille weermoeten inleveren. En als het bestuur van de KNDB nu werkelijk eens iets tegen doping onderneemt, heb ik hoop dat we over een paar jaar alsnog de 2 punten toegewezen krijgen. Hopelijk werkt onze zorgverzekeraar mee, anders moet straks de contributie ook nog omhoog. Mysterieuze krachten in de sport, het fenomeen komt voor, ik weet het. Schrijver Harry Mulisch heeft eens gezegd ”slagen doe je door te mislukken”. Dat is natuurlijk voer voor psychologen, maar hij bedoelt waarschijnlijk dat je door tegenslagen er sterker uit komt. Zijn boek “de ontdekking van de hemel” vind ik overigens beter. Maar misschien wordt het ons duidelijk na een weer eens overwinning. De aan(deel)houder wint. Die lijfspreuk is van alle tijden. We reden naar huis terug. De hinderlijke piep van de wielen werd niet meer gehoord. Voor de zekerheid heeft Ruurd nog even in de kofferbak gekeken. Geen spion. Tollens, een schrijver uit de 19de eeuw: ”En rekent d’uitslag niet, maar telt het doel alleen’. Ach ja, de meeste mensen komen alleen dan vooruit, wanneer ze door de omstandigheden weggeduwd worden”. Ik zal me er zelf ook onder scharen.
1. Marcel de Vries – Sietse Bronger 2-0 (9)
2. Jacob de Vries - Pieter Dijkstra 2-0(10)
3. Robin Hoekstra – Reinout Sloot 2-0 (7)
4. Kerst Hoekstra – Jeppe Bronger 2- 0 (8)
5. Jan Sloot - Jan Peters 0- 2(1)
6. Theo Diemeer- Roel Toering 1-1(6)
7. Gosse Harkema- Sjoerd D. Schaaf 1-1(3)
8. Jorn Kruit – Eeltsje Terpstra 0 – 2(2)
9. Dirk de Leeuw- Ruurd Winkel 1 – 1(5)
10.Sander Hoekstra – Klaas Koopman 0 – 2(4)
Eindstand: 11 tegen 9.
Sjoerd D. Schaaf
De wedstrijd die de boeken ingaat als: “de gewonnen wedstrijd die verloren werd”. Merkwaardig, maar misschien krijgt dit ook nog een staartje. De reis er naar toe was al merkwaardig, we hadden toen al gewaarschuwd moeten zijn voor verdere, negatieve gevolgen. Want , we zaten bij Ruurd in de auto, Roel , Jeppe en ik. Op weg naar Sneek begon er een vervelende piep . Een verstekeling in de kofferbak? Jeppe meende dat er een wiel los zat en de chauffeur Ruurd stopte. Jeppe schopte met maat 45 tegen de achterbanden en warempel, we hoorden daarna het gekreun niet meer. Waarschijnlijk krijgt Jeppe blauwe tenen, want het was een behoorlijk dreun. Veilig kwamen we in Sneek aan. En toen was er koffie. Misschien dat we toen niet opgelet hebben. De gasten kregen die uit een andere kan misschien… , besefte ik later. Daar kan het verkeerd gegaan zijn, wie zal het zeggen. Jan Peters kwam tegen Jan Sloot met een gezonde dam op het bord en Jan Sloot maakte er een janboel van. Uit. Gelukkig was hij zo sportief dat hij later Jan Peters nog naar huis heeft gebracht. Onderweg zal er niet meer gedamd zijn, maar ze kwamen wel weer terug naar het wijkcentrum, want onze tovenaar uit Bolsward had zijn tas vergeten… Kan gebeuren, it’s all-in the game. Eeltsje stond niet geweldig, maar Jorn verschoot zijn kruit verkeerd en Eeltsje glimlachte naar winst. Zelf had ik tegen Gosse Harkema een leuke partij. Op zijn 40ste zet bood hij mij remise aan. Mocht ik niet nemen, want ik had mijn 40ste zet nog niet gedaan. Had ik dit wel gedaan, dan was de wedstrijd als niet gespeeld beoordeeld. Valstrik? Ik trapte er niet in en na mijn 40ste zet aanvaardde ik de remise. Kwam wel een schijf voor, maar te dun om te winnen. Klaas weerstond het verzet van Sander Hoekstra en deze laatste moest Klaas terecht feliciteren. Sander kondigde aan om nooit weer te dammen, maar dat zal in huize Hoekstra wel recht gezet worden. Zeven tegen één voor! Dit kon niet meer misgaan. Toen bleef het een poos stil Ruurd verzilverde de winst tegen mijn oud dorpsgenoot Dirk de Leeuw niet. De laatste vocht echt als een leeuw en kreeg een punt. Even later overkwam Roel hetzelfde. Stond finaal op winst, maar een dam op een verkeerd veld moest hij ook een punt laten. Nou ja, 9 tegen 3 , daar zou nog wel wat bijkomen. Dat kwam er ook, alleen voor de tegenpartij. De koffie deed nu blijkbaar volop zijn werk. Reinout overzag een dammetje en kon niks meer repareren. Robin Hoekstra nam wraak voor zijn broer Sander. Natuurlijk was hij enthousiast, maar doping misschien? Je moet tegenwoordig zo oppassen en hoewel de KNDB een dopingreglement heeft, is het door gebrek aan geld nooit ten uitvoer gebracht. En waar is het bewijs? Geen blaaspijpjes gezien en ook geen blauwe plekken op de arm van de tegenstander door het gebruik van injectienaalden. Vader Kerst deed zoonlief na en ook Jeppe kreeg een nul om de oren. Vervolgens , na taai verzet moest ook Sietse het onderspit delven. De laatste spannende partij had remise kunnen zijn, maar onze dappere secretaris zag het jammer genoeg niet. Wat 12 tegen 8 voor ons had moeten zijn, veranderde in een 11 tegen 9 nederlaag! Het is misschien goed dat we maandag als bestuur maar vergaderen. Aangifte wegens doping en of bedwelmende middelen in de koffie? Bloedmonsters of urinestalen zullen dan uitkomst moeten brengen. In Rio was de dopingcontrole ook weer een aanfluiting. Over een paar jaar zijn er vast weer hele volksstammen die de medaille weermoeten inleveren. En als het bestuur van de KNDB nu werkelijk eens iets tegen doping onderneemt, heb ik hoop dat we over een paar jaar alsnog de 2 punten toegewezen krijgen. Hopelijk werkt onze zorgverzekeraar mee, anders moet straks de contributie ook nog omhoog. Mysterieuze krachten in de sport, het fenomeen komt voor, ik weet het. Schrijver Harry Mulisch heeft eens gezegd ”slagen doe je door te mislukken”. Dat is natuurlijk voer voor psychologen, maar hij bedoelt waarschijnlijk dat je door tegenslagen er sterker uit komt. Zijn boek “de ontdekking van de hemel” vind ik overigens beter. Maar misschien wordt het ons duidelijk na een weer eens overwinning. De aan(deel)houder wint. Die lijfspreuk is van alle tijden. We reden naar huis terug. De hinderlijke piep van de wielen werd niet meer gehoord. Voor de zekerheid heeft Ruurd nog even in de kofferbak gekeken. Geen spion. Tollens, een schrijver uit de 19de eeuw: ”En rekent d’uitslag niet, maar telt het doel alleen’. Ach ja, de meeste mensen komen alleen dan vooruit, wanneer ze door de omstandigheden weggeduwd worden”. Ik zal me er zelf ook onder scharen.
1. Marcel de Vries – Sietse Bronger 2-0 (9)
2. Jacob de Vries - Pieter Dijkstra 2-0(10)
3. Robin Hoekstra – Reinout Sloot 2-0 (7)
4. Kerst Hoekstra – Jeppe Bronger 2- 0 (8)
5. Jan Sloot - Jan Peters 0- 2(1)
6. Theo Diemeer- Roel Toering 1-1(6)
7. Gosse Harkema- Sjoerd D. Schaaf 1-1(3)
8. Jorn Kruit – Eeltsje Terpstra 0 – 2(2)
9. Dirk de Leeuw- Ruurd Winkel 1 – 1(5)
10.Sander Hoekstra – Klaas Koopman 0 – 2(4)
Eindstand: 11 tegen 9.
Sjoerd D. Schaaf
Speelaccommodatie
"Britsenburg"
M. v. Coehoornwei 16a
Britsum
tel. 058-2574357